Soms begrijp ik die op zich best wel sympathieke jongens en meisjes bij het Nederlands Dagblad echt niet. Wat kan een motief zijn om naar aanleiding van het vertrek van een lid van de synode van Harderwijk op dit moment, vandaag, een historisch overzicht te geven van situaties waarin mensen eerder van synodes vertrokken, en dat ook nog eens onder de kop ‘Delfshaven komt weer in herinnering’? Moet nu op dit moment die sfeer van ingrijpende conflicten, kerkscheuringen en andere kerkelijke ongein weer opgeroepen worden?

Iedereen die een beetje ingevoerd is in de vrijgemaakte wereld weet dat rond de benoeming van Stefan Paas aan de Kamper universiteit fors gediscussieerd is. Er zijn vergaande standpunten ingenomen, mensen hebben de hakken in het zand gezet. Dat doe je niet omdat er voor jouw besef kleinigheden op het spel staan. Als de synode dan die benoeming bevestigt en vertrouwen uitspreekt in Stefan, staan er ook geen kleinigheden op het spel. Hier gaat het om recht doen aan de bijbel of onrecht doen aan de bijbel. De overgrote meerderheid van de synode is ervan overtuigd dat door Stefan aan de bijbel recht wordt gedaan. Die ene afgevaardigde, en een aantal anderen in de kerken, vindt van niet. Als er voor jouw besef dit soort grote zaken spelen vind ik het heel begrijpelijk dat je op zijn minst een time-out wilt om je positie opnieuw te bepalen.

Het is niet meer dan christelijk logisch dat de synode vervolgens in gesprek gaat, uiteraard met het ene doel dit conflict te deëscaleren en te proberen die afgevaardigde (en de mensen die het met hem eens zijn) er weer bij te halen. Als er iets is wat je daar niet bij kunt gebruiken is het een groot artikel in een krant dat er nog eens inwrijft dat het hier om meer gaat dan een enkele kwestie, maar over brede verontrusting en de vraag of mensen in dit besluit kunnen berusten of niet. Ben je net bezig om de boel niet op toestanden te laten uitdraaien die lijken op de jaren zestig en ‘Delfshaven’ en dan krijg je die parallel nog eens uitgebreid ingewreven.

Ik zou er nog iets van hebben kunnen begrijpen dat het Nederlands Dagblad een artikel als dit geplaatst had na een bericht van de synode dat de gesprekken op niets waren uitgelopen en dat het niet was gelukt te deëscaleren. Nu loopt dat allemaal nog. Hebben ze in Barneveld niet door dat niemand belang heeft bij dit soort teksten tijdens een proces? Bovendien: wat nieuwswaarde heeft in dezen, is dat een vergadering bij zó’n dossier na een intensieve en goede bespreking in overgrote meerderheid kan besluiten en vertrouwen uitspreken. Als je dan toch iets in een apart artikel wilt uitvergroten, neem dat dan, in plaats van een nog niet afgerond gesprek in een dramatisch kader te plaatsen.

Niemand zal van mij verwachten dat ik het eens ben met m’n collega Gunnink. Inderdaad, en juist daarom vind ik deëscalatie belangrijk en irriteert mij dit artikel op dit moment. En juist daarom ook wil ik dat hier even kwijt.

aanvulling 10 juni:

kijk aan, nog iemand vindt zoiets: Kor Mollema, ‘Vergelijking met ‘Delfshaven’ is suggestief – ND 10 juni 2011
en nog meer kijk aan: daar is ds. Gunnink ook weer