Tagarchief: Genesis

Proefgebod

Bij de Tijd, jaargang 8 (1999-2000) 3 (november 1999)

We hadden kunnen staan praten in een luw hoekje op een feest. Het was intussen een jaar of wat geleden dat hij geloof en kerk de rug toe had gekeerd. Over het algemeen ging het hem best wel goed. Ook zijn ziel zat goed in z’n vel. Ja, hij was op zichzelf aangewezen, maar dat was geen probleem. Lees verder →

Wie is er nu eigenlijk asociaal?

Bij de Tijd, jaargang 8 (1999-2000) 2 (oktober 1999)

Een hemel op aarde, dat lijkt me wet wat. Stel je voor, ons leven, van alle gemakken voorzien. Alle mensen houden van elkaar. Geen ruzie. Geen gezeur. Niemand zegt meer: ik ben misselijk van je. Je krijgt de aandacht die je nu zo mist. Eindelijk kom je tot je recht en aan je trekken. Zorgde God daar maar weer eens voor. Nu houdt Hij zijn hemel helemaal voor zichzelf, en laat ons hier de ontnuchtering van dat stukje paradijs op aarde dat van die stukjes kokos tussen je tanden achterlaat. Wij krukken maar aan, terwijl God er warmpjes bij zit. Eigenlijk best asociaal van Hem. Lees verder →

Schepping en sabbat

Pro Ministerio 28 (1999) 4 (september 1999)

Tegen de tijd dat u dit zit te lezen zal in Leusden wel duidelijk zijn geworden wat de komende jaren de ruimte in de kerken is om met elkaar van mening te verschillen over sabbat en zondag. Hoe dat ook zij, ik ga er van uit dat dit geen invloed zal hebben op de ruimte in PM. Min of meer op verzoek van de redactie geef ik hier een bewerking van een tekst die ik een paar jaar geleden eens als bijlage bij een kerkblad in Loenen heb gegeven. Lees verder →

Gods onbegrijpelijkheid

Bij de Tijd, jaargang 8 (1999-2000) 1 (september 1999)

Neem nou Genesis 1. Op zichzelf een glashelder verhaal. God doet net of Hij een mens is: Hij volgt de werkweek van iedere ambachtsman. Hij overlegt bij zichzelf, denkt na, en maakt stukje bij beetje zijn meesterstuk voor het gilde van de scheppers. En als het klaar is geniet Hij van zijn werk. Hoe wonderlijk hei alles ook is wat hier gebeurt, het is tegelijk verbluffend herkenbaar: de grote God, de machtige, die spreekt en het is er, die beveelt en het gebeurt (Psalm 33:9). Hij geniet van zijn voltooide werk als de grootmoeder die haar afgebreide trui eerst maar eens een dag op de kastdeur hangt om te zien boe mooi-ie is. Haast vanzelf voel je met God mee: wat was Hij blij toen alles zo mooi geworden was! Lees verder →