Preek over Psalm 86:8-10

orde middagdienst
votum en groet
zingen: Psalmen voor Nu 84
zingen: Opwekking 488
zingen: Opwekking 430
gebed
Schriftlezing Psalm 86
zingen: Psalm 34,1.2
preek over Psalm 86:8-10
zingen: Opwekking 481
meditatie over Psalm 86:11-13 (Joop)
zingen: Psalm 86,4.5
meditatie over Psalm 86:16 (Bram)
zingen: Psalm 86,7
muzikaal intermezzo
geloofsbelijdenis met NGK 161
huwelijksformulier
zingen: NGK 118
huwelijksbevestiging Bram en Marjolijn
zingen: Liedboek 367
gebed
inzameling gaven
zingen: Opwekking 454
zegen

Geen god is u gelijk, Heer, uw daden zijn weergaloos. U bent groot, u doet wonderen, u alleen bent God. Dat wilden jullie vandaag tegen God zeggen, nietwaar, Marjolijn en Bram. En iedereen die hier is nodigen jullie uit het met jullie mee te zeggen en te zingen, in alle toonaarden, met telkens weer andere woorden.

Het is erg leuk om na al die jaren hier weer eens in deze kerk te staan, maar ik voel me ook best een beetje prettig overbodig. Eigenlijk zit de preek over deze verzen al lang in de rest van de dienst, in al die liederen. En wat is er nu aan uit te leggen? Je buigen voor de Heer, hem prijzen, dat moet je doen, je moet er niet te veel over praten.

Zat er in, met jullie. Jullie zijn geen preken-mensen, geen luisteraars, geen overdenkers, jullie zijn doeners, mensen die maken, die zorgen, die leven wat jullie geloven. Na een lange nachtdienst was het vast mijn preek niet die Marjolijn weer helder maakte, en niemand kan in de kerk zo welwillend in slaap vallen als Bram. Gewoon een genot om te zien. Maar geef jullie een kring om je heen, mensen om samen dingen te doen, te praten, te helpen, verhalen te vertellen, feest te vieren, en desnoods samen verdrietig te zijn, en je ziet twee mooie, bloeiende jonge mensen.

En dat niet alleen, je ziet ook twee mensen die een punt hebben vanwaaruit ze leven, die een thuis hebben. Ook heel letterlijk. Marjolijn aan de Hofstee en Bram aan de Lage Klompweg. Niet voor niets nemen de vaders zometeen de preek over. Maar ook nog een thuis in een diepere zin. Allebei hebben jullie thuis geleerd en leren ervaren dat God zelf ons een thuis geeft, een punt van waaruit je leeft en waar je steeds weer naar terug kunt. Dat God zelf eigenlijk ons thuis is: Geen god is u gelijk, Heer, u alleen bent God. Dat is het geheim van jullie leven dat jullie vanavond aan iedereen hier willen verklappen.

Zo’n punt van waaruit je dingen moet doen, dat heb je heel vaak, in het leven. Als je echt een mooie vloer wilt leggen, met tegels of planken, dan moet je wel eerst nadenken over het punt waar je begint. Start zomaar ergens in een hoek en voor je het weet loopt alles scheef. Een kozijn moet je goed stellen, en niet zomaar ergens bovenop zetten. Als je iets mooi wilt maken, iets wat ook mooi blijft, heb je telkens weer een punt nodig waarop je je oriënteert, waar je je naar richt. Dat geldt voor je leven ook. Als je daar iets moois van wilt maken en er iets goeds in wilt doen heb je een punt nodig waar je je naar richt. Zeker in een wereld als de onze, waarin alle muren scheef staan, allerlei balken scheluw zijn, en rechte planken krom trekken, moet je iemand hebben die je zo’n richtpunt biedt. Voor jullie is God dat, de enige echte God, zoals we hem kennen in Jezus, zijn Zoon, timmermanszoon uit Nazaret.

Bij zorgen is er ook zoiets, maar op een leuke manier net anders. Je kunt alleen goed voor iemand zorgen als je van die ander houdt, om die ander geeft. Maar je kunt weer alleen van anderen houden en om hen geven als er iemand is  (of meer dan één) die van jou houdt en om jou geeft. Als je geluk hebt kan dat heel vanzelfsprekend voor je zijn en kun je gewoonweg zorgen, goed zorgen voor anderen. Maar als je er even over nadenkt zie je dat er ook bij die zorg een punt is waar alles uit voortkomt en alles op gericht is: een bron van liefde in je leven. Voor jullie is God dat, de enige echte God, zoals we hem kennen in Jezus, zijn Zoon, die van mensen houdt zoals niemand anders.

En nu gaan jullie samen verder, samen vormen jullie een nieuw thuis. Om het in woorden van Bram te zeggen: jullie gaan samen bouwen aan jullie huwelijk, of in woorden van Marjolijn: jullie gaan verder ook voor elkaar zorgen in liefde en trouw. Net als bij alle bouw heb je God nodig als oriëntatiepunt voor je huwelijk, en net als bij alle zorg heb je zijn liefde nodig als bron voor jullie liefde. En wonderlijk genoeg geeft Hij zichzelf ook nog daarvoor. Kijk naar Jezus. Geen God is u gelijk, Heer.

Als de richt-lijnen van je leven elkaar kruisen in de levende God, als zijn liefde de bron voor jullie liefde is, dan kun je de toekomst rustig tegemoet gaan. Ook in een wereld waarin alles scheef is en scheef groeit, in een samenleving waarin de liefde uit de zorg wegbezuinigd is en alles door aan de zorg vreemde types wordt verorganiseerd. De weg vinden in zo’n wereld is niet altijd makkelijk. Dat verwachten jullie ook niet. Bram, als jij zo’n oud pand onder handen krijgt waarin niets meer recht staat, weet je ook dat het een hele klus wordt om daar iets moois van te maken. Toch lukt het je als je in je vakmanschap je richtpunten weet te vinden. En zo zal het jullie in je leven ook lukken, niet omdat er vaklui zijn in het leven, maar omdat jullie zo’n richtpunt gekregen hebben van God zelf in Jezus zijn Zoon.

Het wordt haast uitgetekend in de opbouw van deze psalm. Midden in een scheve wereld, met verknipte mensen, neemt deze bidder zijn plaats in. Hij begint met bidden in zijn nood, zijn vragen en problemen (vers 1-7) en hij eindigt er ook weer mee (vers 14-17). Maar daartussen in gaat het over zijn God als zijn grote oriëntatiepunt. Hij zal hem de weg wijzen (vers 8-13). Het is vandaag feest. God is groot, Hij heeft jullie aan elkaar gegeven. Na een verkering zo ongeveer sinds mensenheugenis hier horen jullie nu definitief bij elkaar. Als je elkaar aankijkt mag je nog eens extra bedenken dat Gods daden weergaloos zijn. En daarom concentreren we ons vanavond op Hem als het concentratiepunt van jullie leven, van ons leven. En we zingen en prijzen Hem. De randen van de psalm mogen nu even naar de achtergrond, net als de randen van jullie leven, jullie zorgen en vragen.

Maar als het leven verder gaat, jullie leven samen verder gaat, laat het dan een leven zijn uit heel deze psalm. Richt je samen op God, laat hem de bron van jullie liefde zijn en er zal altijd reden zijn om, midden in het leven, bij elkaar te gaan zitten, samen of met anderen, en een lied te zingen omdat geen god is zoals de Levende, en zijn liefde tot in eeuwigheid is. Dat wilden jullie vandaag tegen God zeggen. Wij zeggen en zingen het allemaal met jullie mee. Blijf het zeggen en zingen, bouw en zorg, en leef tot in eeuwigheid. Amen.

gehouden in: Loenen-Abcoude, 30 juni 2006