Onderweg 7 (2021) 10,13 (17 juli 2021)

Het is een van de grote vragen die we steeds weer tegenkomen, bij anderen of jezelf: als God dan liefde is, waarom doet Hij niets aan al het lijden en alle onderdrukking op aarde? Wat we eigenlijk vragen is: waarom gebruikt God zijn macht niet? In die vraag verbergt zich onze diepste overtuiging: macht is sterker dan liefde.

De Levende vindt dat niet en heeft dus aan Jezus alle bevoegdheid gegeven in de hemel en op de aarde. Zoals Jezus bij zijn leven op aarde liefde en zorg ademt en afziet van elke vorm van macht, geweld, zelfbescherming, manipulatie of dwang, zo leidt Hij nu de kosmos.

Hij vergeldt geen kwaad met kwaad, maar kwaad met goed. Hij doet niet aan voor wat hoort wat, aan vergelding, of aan directe straf op het kwaad. Hij blijft zich beperken tot alleen maar goede gaven, goede woorden, uitnodigingen, vragen, ontdekkende, aan het licht brengende woorden.

Hij wint harten van mensen zonder hun geweld aan te doen. Hij laat zich uit zijn schepping weg ontkennen, zoals Hij zich buiten de stad weg liet kruisigen. En als het weer morgen is, is er weer het licht van de zon van zijn zorg, met allerlei nieuwe kansen en mogelijkheden voor iedereen. Hij doet van alles aan het lijden en de onderdrukking op aarde, alleen zonder macht.

Misschien wordt die grote vraag daarvan alleen maar groter, maar het is wel werkelijk consequent. Er zit de diepe overtuiging in dat liefde machtiger is dan macht, dat goedheid sterker is dan kwaad, dat geven vruchtbaarder is dan nemen en kwetsbaarheid meer oplevert dan zelfbescherming.

Jezus leeft als koning van alles naar de boodschap waaraan Hij gestorven is, inclusief heel zijn Bergrede en al zijn gelijkenissen. Het lijkt me een reden te meer om Hem te vertrouwen, of we het nu begrijpen of niet.