lezen: Matteüs 13:24-30

Laat beide samen opgroeien tot aan de oogst. — Matteüs 13:30

Wanneer God als koning gaat optreden, begint de hele geschiedenis weer opnieuw. Alsof er sinds de goede schepping niets gebeurd is, zaait iemand goed zaad uit op zijn akker. Hij spreekt woorden van liefde en vertrouwen. Hij deelt uit van de overvloed van de schepping. Hij vergeeft en geneest. Hij is een koning die komt om te dienen en om zijn leven te geven voor velen. Hij vertrouwt er nog steeds op dat zijn goedheid sterk genoeg zal zijn.

Dat blijkt ook wel. Mensen laten van zich houden. Ze leren danken en delen, vergeven en troosten. Ze hoeven niet zo nodig te nemen. Er is zoveel te ontvangen. Meer dan genoeg voor iedereen. Jong gewas schiet op en draagt vrucht.

Dat er nog meer blijkt, lijkt de zaaier niet te deren. Er zijn ook woorden van berekening en wantrouwen gezaaid. ‘Als je niet voor jezelf zorgt — God zal het zeker niet doen.’ ‘Je denkt toch zeker niet dat God iets geeft zonder iets terug te verwachten?’ En ook dat onkruid schiet op. Mensen die cirkelen rond zichzelf en leven vanuit een ‘voor wat hoort wat’. Het leven wordt er maar wat ingewikkeld van.

Toch doet de heer des huizes er niets aan. Gelukkig maar. Wantrouwen en liefde, berekening en vertrouwen zijn onmogelijk verknoopt in mijn hart en leven. En vooral: werkelijk goed zaad is sterker dan onkruid. Het enige wat het kwaad overwint, is het goede. Dat blijkt vanzelf.

vraag: Weet je een voorbeeld in jouw leven van dat het goede het kwaad overwint?
zingen: Liedboek = Psalm 125